سيرم از زندگي و از همه كس دلگيرم

آخر از اين همه دلگيري و غم مي‌ميرم

پـرم از رنج و شكستن، دل خوش سيري چند

ديگر از آمد و رفت نفسم هم سيرم

هركه آمد دل تنهاي مرا زخمي كرد

بي سبب نيست كه روي از همه كس مي‌گيرم

تلخي زخم زبان و غم بي ‌مهري ‌ها

اينچنين كرده در آيينه هستي پيرم

بس كه تنهايم و بي هم‌نفس و بي همراه

روزگاريست كه چون سايه‌اي بي تصويرم

دلم آنقدر گرفته است خدا مي‌داند

ديگر از دست دلم هم بخدا دلگيرم